Ploiești / ROMANYA
Bir efsaneye göre Moş Ploaie (Bay Yağmur) adında bir çoban 7 koyunuyla beraber bir zamanlar burayı kaplayan çamlık ormanın yanında dinlenmeye durur. Burada barınak, su, yemek ve verimli toprak bulunca, yerleşmeye karar verir. O zamanlar sadecec 7 ev ve kadın manastırı vardır. Daha sonra buraya gelenler savaşarak yer edinirler. Şehrin ismi çobanın adından gelir.
Şirin bir kasaba. Para bozdurmak için uğradık. İnsanları çok yardımseverdir. Gördüğümüz ilk bankaya girdik. Direkt memurun yanında buldum kendimi. İngilizcem çok iyi değil, fakat “I want change money” diye bildim. Kadın memur da Romence bir şeyler anlattı. Romencem hiç yok, fakat yıllardır çok Romen müşterimiz vardı ve oradan azıcık kulak aşinası oluşmuş demek ki, kadın memurun bana para değiştirmek için makine olduğunu ve orada değiştire bileceğimi söylediğini anladım. Hayatımda ilk defa böyle bir şey gördüm. Kadın memur’a “Help me pleas” diyerek gülümsedim. Kadın demiştir “Bunlar da nerden geldi böyle görmemişler” diye. Sağolsun kadın çok nazik bir şekilde geldi yanımıza, tarif etti nasıl değiştireceğimizi. 30 Euro verdim, 133 Leyi aldım karşılığında. Kadın bana fiş verdi, göstererek tarif etti. Fiş’te kaç para verip, karşılığında kaç para aldığımı yazıyordu. “Vay be” dedim kendimce “Hiç üçkağıt yok. Helal olsun”. Kadına gayet nazikçe “Thank you too much” diyerek bankadan çıktık.
Sinaia yoluna çıkmamız gerekiyor, fakat nasıl çıkacağımızı kestiremedik. Yaşı baya büyük bir bey’e İngilizce sorduk Sinaia yolunu, fakat adam İngilizce bilmiyormuş, sadece ruşça biliyormuş, o da azıcık. “Aha” dedim “Ya toje ponimayu po rusky” Rusçam iyidir. Adamla bi muhabbet tutturduk…. Çok sıcakkanlıydı. Tarif etti yolu sağlsun. Vedalaşarak ve bize iyi yolculuk diyerek yola koyulduk.
Genel olarak Romanyalı insanların bu kadar sıcakkanlı olduklarını hiç düşünmemiştim. Hep içimde bir şüphe vardı, acaba yabancı bir memlekete gitsem, kaybolmadan yolumu bula bilir miyim diye. Bula bilir mişim.
